Should we Hindus Celebrate Christmas?
Download Xmas Not for Hindus – English
Download Xmas Not for Hindus – Gujarati
Download Xmas Not for Hindus – Hindi
Christmas has today become a universal phenomenon – widely celebrated in many countries across the world. Even in a Hindu-majority country like Bharat, there has been an exponential rise in Christmas celebrations, at least its commercial elements – street vendors selling Santa Claus caps, masks and other decoration paraphernalia is a common sight in most cities of Bharat. Many private Hindu-run schools are also celebrating the festival through Carnivals, contests and special assemblies. The scene is similar in many residential societies and corporate offices as well.
As Christmas mania sweeps across, it is hard for the discerning Hindu not to note the positive associations with Christmas, while major Hindu festivals like Diwali, Holi, Ganesh Chaturthi and Dahi Handi are increasingly under fire in Bharat & attacked on one pretext or the other.
Double Standards – Lack of Mutual Respect
While Christmas has penetrated even tier-2 cities and small towns of Bharat, Hindu festivals like Diwali hardly register in Christian majority countries of the West – you can banish the thought of an elementary school in South USA (also known as the ‘Bible Belt‘) even acknowledging Diwali, leave alone celebrating it!
Even more worryingly, many convent/missionary schools in Bharat show no reciprocity to the open-mindedness displayed by private Hindu-run schools in celebrating Christmas – Hindu festivals are either ignored or subtly denigrated in these convents and children harshly persecuted for any signs of Hindu rituals/celebrations. For eg., a child in LKG was recently expelled from a Christian school in Bengaluru for sporting a ‘shikha’; this blog by @realitycheckind captures the harsh reality of the injustices faced by Hindu students who dared to express their Hindu identity in a Christian school – from being made to stand in the sun and forced to rub mehandi from their hands, to being fined for lighting diyas during Diwali.
So while it is very easy to smear a Hindu who talks about resisting the Christmas wave and respectfully declines to partake in the celebrations, as a ‘bigot’ – the reality is that Hindus festivals and rituals are not accorded even a fraction of the respect that we instinctively accord to others.
Hindu Ignorance
But do Hindus really care about the obvious double standards and lack of mutual respect at play in Hindu-Christian relations?
This write up ‘Christmas Enthusiasm Among Hindus‘, where the writer carried out a social experiment to gauge the mindset of the urban Hindu towards Christmas offers a fascinating glimpse into how the Hindu mindset has been sub-consciously influenced over centuries. He summarizes his key learnings from this experiment as below –
Colonized commitment (at best): While on the face of it, mainstream Hindus may think they are respecting other religions, but deep down, it’s a lack of self-respect, confidence in oneself and our own tradition. These people are going with the flow of popular culture, without asserting our case, especially when competitors’ resistance exists. So commitment is lukewarm, and the mind is polluted with pop culture and likely with the baggage of colonization.
Goofy with professional degrees and material success: Significant % of mainstream Hindus lack even the very basic knowledge that’s needed for inter-faith interactions. The material success, professional degrees and copy/paste slogans can’t make up for this gap. While we can condone some common Hindus like that, we should have very high standards for people who want to be Hindu leaders.
Lack of structured & strategic thinking: Most mainstream Hindus practice the narrow “transactional Hinduism” (a Rajiv Malhotra term) and rarely think beyond it. The transaction is between an individual & God by performing a ritual, to gain something material or selfishly metaphysical. Most are so self-absorbed, lack knowledge & experience in the field and still highly opinionated and noisy…as long as they are talking within Dharmic family.
IN CONCLUSION
Generalizing…Hindu community is not ready to defend their heritage in the current times of globalization! Yes, we are way behind the competition in terms of organizing ourselves and we have a long way to go. While this is not a pleasant thought, in past few years, I’m seeing an undercurrent of Dharmic people waking up and taking stock of the situation. I’m lucky to know some of the thought leaders in the field of comparative religion. Shri Rajiv Malhotra (www.rajivmalhotra.com) is my favorite and most of the analysis in this article is based on the knowledge I’ve acquired working with him. Anyone who has genuine interest in the subject of comparative religions must read his book “Being Different,” a summary of which is available on Rajiv Malhotra’s website.”
It is abundantly clear to anyone who has managed to take of the lens of ‘colonial consciousness’ that Hindus have been taken for a ride – while we have been indoctrinated to believe that Hinduism is a deeply flawed religion and that Bharat’s ‘secularism’ is contingent on Hindu tolerance (to the point of self-denial)…the Abrahamic camp instills a feeling of superiority in their children, preaches that their’s is the ONLY TRUE WAY to eternal salvation and actively promotes a persecution complex in their flock.
Appropriation and Digestion of Indigenous Cultures by Christianity
As Christianity spread from its origins in the deserts of Judea to Europe and then the rest of the world, it consistently obliterated indigenous cultures and civilizations through a process of outright genocide or gradual appropriation and digestion. Christmas was originally a pagan festival that was gradually taken over by the proselytizing Christians to win over new converts.
Pagan comes from the Latin word paganus, which means “country dweller”. As Christianity spread through the Roman Empire, it spread more rapidly in the cities than in the countryside. Thus the people living in the country (villages) were the last to be reached by the new religion and hence most likely to be unbelievers. In addition to heathen, infidel and heretic, pagan was used as one of several pejorative Christian counterparts to gentile as used in Judaism, and to kafir (‘unbeliever’) and mushrik (‘idolater’) as in Islam.
Early Christianity developed in the Roman Empire, where many religions were practiced that are, for lack of a better term, labeled paganism. As this fundamentalist Christian doctor writes –
“The Christianization of Pagan holidays began about the fourth century A.D. when the Roman Emperor Constantine, became (or feigned becoming) a Christian. In order to consolidate his rule, he incorporated the Pagan holidays and festivals into the church ritual – attracting the Pagans, but he gave the holidays and festivals new “Christian” names and identities – thus appeasing the Christians.”
There is a lot of compelling evidence which shows that Jesus Christ was not born on December 25. In fact, historically, all Christian churches celebrated Christ’s birth on January 6th until the fourth century. According to Roman Catholic sources, the date was changed from January 6th to December 25th in order to override a pagan feast dedicated to the birth of the Sun (winter solstice) which was celebrated on December 25th. Armenian Christians have continued to celebrate Christmas on January 6th until today.
There was a time when Christmas was banned in America and England by fundamentalist Christians who frowned upon the ‘pagan festivities’ –
“Shocking as it sounds, followers of Jesus Christ in both America and England helped pass laws making it illegal to observe Christmas, believing it was an insult to God to honor a day associated with ancient paganism,” according to “Shocked by the Bible” (Thomas Nelson Inc, 2008). “Most Americans today are unaware that Christmas was banned in Boston from 1659 to 1681.”
All Christmas activities, including dancing, seasonal plays, games, singing carols, cheerful celebration and especially drinking were banned by the Puritan-dominated Parliament of England in 1644, with the Puritans of New England (North East of USA) following suit. In England, the ban on the holiday was lifted in 1660, when Charles II took over the throne. However, the Puritan presence remained in New England and Christmas did not become a legal holiday there until 1856.”
Christian Inculturation of Hindu Dharma
Christianity’s extermination of Paganism has important lessons for Hindus, as this article by Koenraad Elst argues. Christian missionaries have adopted multi-pronged strategy to spread their faith, including elements of coercion (force) and subversion (overthrowing from within). Christian strategic acumen built over 2000 years of infiltrating and exterminating several indigenous cultures has given them a sophisticated set of mission tools. One such tool is inculturation.
Inculturation is the adaptation of Christian liturgy (public religious worship) to a non-Christian cultural background. The use of Saffron robes, Rudraksahmala, Jesus Sahasranama, Jesus Namavali, Jesus Devasthanam etc. are some examples of Christian inculturation of Hindu practises & traditions.
The man who laid the foundation of inculturation was the Italian priest Robert de Nobili (1577-1656). He learnt Sanskrit and Tamil, wore saffron robes, sacred thread (a small Cross attached to it!) and sandal mark on forehead and called himself a ‘Roman Brahmin’. He set up an “Ashram” in Madurai, became a vegetarian and wore “Pathukas” (wooden footwear). He claimed the Bible was the “Lost Veda”, the “Jesuit Veda” revealed by God, and was considerably successful in harvesting souls
Given this history and seeing the current upsurge in missionary aggression vis a vis Bharat, it is possible that 100 years from now, Diwali might be celebrated as Christavali or Thomasavali – in celebration of the ‘arrival’ of Thomas the Apostle to Bharat in 52 CE – a debunked myth that is still considered as historical fact by many Indian Christians. And there will be full license to burst crackers if such a subversion does indeed take place!
Conclusion
Hindus have a right to assert their religion, culture, civilization and way of life. Whatever be the ills that have crept into our religious and social practises with time, the core of Hindu Dharma is pure gold which illuminates all of humanity and must be preserved. We have no reason to be self-defeating in the competitive marketplace of religions.
Dharmics must demand mutual respect, not just tolerance, from Christians. We must realize that we are up against a powerful and sophisticated adversary that enjoys an advantage, in terms of both hard & soft power, over us. Hence we must also be wary of bowing to the commercial hype around Christmas and celebrating it as just another festival. The effects on young minds must not be under-estimated. While children are nowadays bombarded with negative messages by their teachers (often Hindu!) on Hindu festivals (do not burst crackers, do not waste water etc), Christmas is presented as a fun-time for eating cake and receiving gifts.
We just remember what ex-Christians like Koenraad Elst have to say – “..Christianity’s self-righteousness due to a belief in being the sole possessors of the truth, and the consequent contempt for non-Christians, a far more negative attitude than anything the Pagans could muster; or in other words, the unmatched power of hatred; as well as the consequent importance they attach to religious identity, which means the pressure to convert in a mixed marriage is usually on the Pagan partner..”
Refusing to celebrate Christmas or demanding reciprocity from Christians does not make one a bigot. It is not intolerance, but self-awareness. Be aware of your own Dharmic roots and the complex issues at play, before deciding your response to the Christmas mania, especially with regards to children –
It is fine to tell your children “Christmas is not part of our tradition, and hence we do not celebrate it. But Christians do, and it is a festival that was created by borrowing various elements from pre-Christian European religions.”
Celebrate Hindu festivals with gusto in your neighbourhood – make it fun and a learning experience (explain the stories behind the festival) for kids. Environmental & safety concerns are real, but not insurmountable. Don’t fall for the green brigade propaganda against our festivals – Hindu Dharma will remain vibrant as long as our festivals remain vibrant.
If you feel uncomfortable about over-the-top Christmas celebrations in your child’s Hindu-run school, talk to other parents and then approach the school management with your concerns. Speak up. Many Hindu-run schools believe celebrating Christmas is a mark of being a ‘progressive, world school’ – the “merit by association” of celebrating a festival of the English-speaking world also plays a part. So Hindu parents need to counter this view of school managements – learning English does not mean we sell out and become clones of the West.
If you have no option other than sending your child to a Christian school, still engage with other Hindu parents and school management to ensure that Hindu festivals are celebrated equally and not denigrated. You can take inspiration from these parents in Jagadhri, Haryana on how missionary agenda within convent schools can be countered.
Ensure your child learns the difference between Hindu Dharma and Abrahamic religions at home – that is the best antidote to the propaganda the child will encounter outside home.
A cheery ‘Happy Holidays’ greeting is a perfectly acceptable greeting at this time of the year, for your colleagues and clients at work.
Take 2 minutes to think about how your grandparent’s generation viewed Christmas. It will tell you all you need to know about what the distorted ideas of secularism, modernity and liberalism have done to the Hindu psyche in just the last few decades.
Download Xmas Not for Hindus – English
Download Xmas Not for Hindus – Gujarati
Download Xmas Not for Hindus – Hindi
શું આપણે હિન્દુઓએ નાતાલની ઉજવણી કરવી જોઈએ?
ક્રિસમસ આજે એક સાર્વત્રિક ઘટના બની ગઈ છે – વિશ્વભરના ઘણા દેશોમાં વ્યાપકપણે ઉજવવામાં આવે છે. ભારત જેવા હિંદુ બહુમતી ધરાવતા દેશમાં પણ, નાતાલની ઉજવણીમાં ઘાતક વધારો થયો છે, ઓછામાં ઓછા તેના વ્યાપારી તત્વો – શેરી વિક્રેતાઓ સાન્તાક્લોઝ કેપ્સ, માસ્ક અને અન્ય સુશોભન સામગ્રીઓનું વેચાણ કરે છે તે ભારતના મોટાભાગના શહેરોમાં સામાન્ય દૃશ્ય છે. ઘણી ખાનગી હિંદુ સંચાલિત શાળાઓ પણ કાર્નિવલ, સ્પર્ધાઓ અને વિશેષ એસેમ્બલીઓ દ્વારા તહેવારની ઉજવણી કરી રહી છે. ઘણી રહેણાંક સોસાયટીઓ અને કોર્પોરેટ ઓફિસોમાં પણ આ જ દ્રશ્ય જોવા મળે છે.
જેમ જેમ ક્રિસમસનો ઘેલછા વધી રહ્યો છે, સમજદાર હિંદુઓ માટે નાતાલ સાથેના સકારાત્મક જોડાણની નોંધ ન લેવી મુશ્કેલ છે, જ્યારે દિવાળી, હોળી, ગણેશ ચતુર્થી અને દહીં હાંડી જેવા મુખ્ય હિંદુ તહેવારો ભારતમાં વધુને વધુ આગની ઝપેટમાં આવી રહ્યા છે અને એક યા બીજા બહાને હુમલો કરવામાં આવે છે. .
બેવડા ધોરણો – પરસ્પર આદરનો અભાવ
જ્યારે ક્રિસમસ ભારતનાં ટિયર-2 શહેરો અને નાના નગરોમાં પણ ઘૂસી ગયો છે, ત્યારે પશ્ચિમના ખ્રિસ્તી બહુમતી દેશોમાં દિવાળી જેવા હિન્દુ તહેવારો ભાગ્યે જ નોંધાય છે – તમે દક્ષિણ યુએસએમાં પ્રાથમિક શાળાના વિચારને હટાવી શકો છો (પણ ‘બાઇબલ બેલ્ટ’ તરીકે ઓળખાય છે) દિવાળીને સ્વીકારીને પણ તેની ઉજવણી કરવાનું છોડી દો!
તેનાથી પણ વધુ ચિંતાજનક વાત એ છે કે, ભારતમાં ઘણી કોન્વેન્ટ/મિશનરી શાળાઓ નાતાલની ઉજવણીમાં ખાનગી હિંદુ સંચાલિત શાળાઓ દ્વારા પ્રદર્શિત કરવામાં આવતી ખુલ્લી માનસિકતા સાથે કોઈ પારસ્પરિકતા દર્શાવતી નથી – આ કોન્વેન્ટ્સમાં હિંદુ તહેવારોને કાં તો અવગણવામાં આવે છે અથવા સૂક્ષ્મ રીતે બદનામ કરવામાં આવે છે અને હિંદુના કોઈપણ સંકેતો માટે બાળકો પર સખત સતાવણી કરવામાં આવે છે. ધાર્મિક વિધિઓ/ઉજવણીઓ. દા.ત., LKGમાં ભણતા બાળકને તાજેતરમાં ‘શિખા’ રમતા બદલ બેંગલુરુની એક ક્રિશ્ચિયન સ્કૂલમાંથી હાંકી કાઢવામાં આવ્યો હતો; @realitycheckind દ્વારા આ બ્લોગ ખ્રિસ્તી શાળામાં તેમની હિંદુ ઓળખ વ્યક્ત કરવાની હિંમત કરનારા હિંદુ વિદ્યાર્થીઓ દ્વારા થતા અન્યાયની કઠોર વાસ્તવિકતા કેપ્ચર કરે છે – સૂર્યમાં ઊભા રહેવાથી લઈને તેમના હાથમાંથી મહેંદી ઘસવાની ફરજ પાડવામાં આવે છે, લાઇટિંગ માટે દંડ ફટકારવામાં આવે છે. દિવાળી દરમિયાન ડાયા.
તેથી જ્યારે એક હિન્દુ જે નાતાલના મોજાનો પ્રતિકાર કરવાની વાત કરે છે અને આદરપૂર્વક ઉજવણીમાં ભાગ લેવાનો ઇનકાર કરે છે તેને ‘બિગોટ’ ગણાવવું ખૂબ જ સરળ છે – વાસ્તવિકતા એ છે કે હિન્દુઓના તહેવારો અને ધાર્મિક વિધિઓને આદરનો એક અંશ પણ આપવામાં આવતો નથી. અમે સહજપણે અન્ય લોકો સાથે સંમત છીએ.
હિંદુ અજ્ઞાન
પરંતુ શું હિંદુઓ ખરેખર સ્પષ્ટ બેવડા ધોરણો અને હિંદુ-ખ્રિસ્તી સંબંધોમાં પરસ્પર આદરના અભાવની કાળજી લે છે?
આ લખાણ ‘હિંદુઓમાં નાતાલનો ઉત્સાહ’, જ્યાં લેખકે નાતાલ પ્રત્યે શહેરી હિંદુઓની માનસિકતા જાણવા માટે એક સામાજિક પ્રયોગ હાથ ધર્યો છે, જેમાં સદીઓથી હિંદુ માનસિકતા કેવી રીતે સબ-ચેતનપૂર્વક પ્રભાવિત થઈ છે તેની એક આકર્ષક ઝલક આપે છે. તેઓ આ પ્રયોગમાંથી તેમના મુખ્ય શિક્ષણનો સારાંશ નીચે પ્રમાણે આપે છે –
કોલોનાઇઝ્ડ પ્રતિબદ્ધતા (શ્રેષ્ઠ રીતે): જ્યારે તેના ચહેરા પર, મુખ્યપ્રવાહના હિંદુઓ વિચારે છે કે તેઓ અન્ય ધર્મોનો આદર કરી રહ્યા છે, પરંતુ ઊંડાણપૂર્વક, તે આત્મસન્માન, આત્મવિશ્વાસનો અભાવ છે. અને આપણી પોતાની પરંપરા. આ લોકો અમારા કેસ પર ભાર મૂક્યા વિના, લોકપ્રિય સંસ્કૃતિના પ્રવાહ સાથે આગળ વધી રહ્યા છે, ખાસ કરીને જ્યારે સ્પર્ધકોનો પ્રતિકાર અસ્તિત્વમાં છે. તેથી પ્રતિબદ્ધતા હૂંફાળું છે, અને મન પોપ કલ્ચર અને સંભવતઃ વસાહતીકરણના સામાનથી પ્રદૂષિત છે.
વ્યાવસાયિક ડિગ્રીઓ અને ભૌતિક સફળતા સાથે મૂર્ખ: મુખ્યપ્રવાહના હિંદુઓના નોંધપાત્ર %માં આંતર-શ્રદ્ધા સંબંધી ક્રિયાપ્રતિક્રિયાઓ માટે જરૂરી એવા મૂળભૂત જ્ઞાનનો પણ અભાવ છે. ભૌતિક સફળતા, પ્રોફેશનલ ડિગ્રી અને કોપી/પેસ્ટ સ્લોગન આ ગેપને પૂરો કરી શકતા નથી. જ્યારે આપણે તેના જેવા કેટલાક સામાન્ય હિંદુઓને માફ કરી શકીએ છીએ, ત્યારે હિંદુ નેતા બનવા માંગતા લોકો માટે અમારે ખૂબ ઊંચા ધોરણો હોવા જોઈએ.
સંરચિત અને વ્યૂહાત્મક વિચારસરણીનો અભાવ: મોટાભાગના મુખ્યપ્રવાહના હિંદુઓ સંકુચિત “વ્યવહારિક હિંદુવાદ” (રાજીવ મલ્હોત્રા શબ્દ) નું પાલન કરે છે અને ભાગ્યે જ તેનાથી આગળ વિચારે છે. વ્યવહાર એક વ્યક્તિ અને ભગવાન વચ્ચે ધાર્મિક વિધિ કરીને, કંઈક ભૌતિક અથવા સ્વાર્થી આધ્યાત્મિક મેળવવા માટે છે. મોટા ભાગના લોકો એટલા આત્મનિર્ભર હોય છે, ક્ષેત્રમાં જ્ઞાન અને અનુભવનો અભાવ હોય છે અને હજુ પણ અત્યંત અભિપ્રાય ધરાવતા અને ઘોંઘાટીયા હોય છે…જ્યાં સુધી તેઓ ધાર્મિક પરિવારમાં વાત કરતા હોય છે.
નિષ્કર્ષમાં
સામાન્યીકરણ… વૈશ્વિકીકરણના વર્તમાન સમયમાં હિંદુ સમુદાય તેમના વારસાની રક્ષા કરવા તૈયાર નથી! હા, આપણે આપણી જાતને સંગઠિત કરવાની બાબતમાં સ્પર્ધામાં ઘણા પાછળ છીએ અને આપણે ઘણી લાંબી મજલ કાપવાની છે. જો કે આ એક સુખદ વિચાર નથી, છેલ્લા કેટલાક વર્ષોમાં, હું જોઉં છું કે ધાર્મિક લોકો જાગે છે અને પરિસ્થિતિની સમીક્ષા કરે છે. હું ભાગ્યશાળી છું કે હું તુલનાત્મક ધર્મના ક્ષેત્રમાં કેટલાક વિચારશીલ નેતાઓને જાણું છું. શ્રી રાજીવ મલ્હોત્રા (www.rajivmalhotra.com) મારા પ્રિય છે અને આ લેખમાં મોટા ભાગનું વિશ્લેષણ મેં તેમની સાથે કામ કરીને મેળવેલા જ્ઞાન પર આધારિત છે. તુલનાત્મક ધર્મોના વિષયમાં સાચો રસ ધરાવનાર કોઈપણ વ્યક્તિએ તેમનું પુસ્તક “બીઈંગ ડિફરન્ટ” વાંચવું જોઈએ, જેનો સારાંશ રાજીવ મલ્હોત્રાની વેબસાઈટ પર ઉપલબ્ધ છે.
‘વસાહતી સભાનતા’ના લેન્સમાંથી જે કોઈ પણ વ્યક્તિએ હિંદુઓને સવારી માટે લઈ જવામાં સફળ થયા છે તેમના માટે તે વિપુલ પ્રમાણમાં સ્પષ્ટ છે – જ્યારે આપણે એવું માનીએ છીએ કે હિંદુ ધર્મ એક ઊંડી ખામી ધરાવતો ધર્મ છે અને ભારતનું ‘સેક્યુલરિઝમ’ આકસ્મિક છે. હિંદુ સહિષ્ણુતા પર (આત્મ-અસ્વીકારના મુદ્દા સુધી)…અબ્રાહમિક શિબિર તેમના બાળકોમાં શ્રેષ્ઠતાની લાગણી પ્રસ્થાપિત કરે છે, ઉપદેશ આપે છે કે તેઓનો શાશ્વત મુક્તિનો એકમાત્ર સાચો માર્ગ છે અને તેમના ટોળામાં સતાવણી સંકુલને સક્રિયપણે પ્રોત્સાહન આપે છે.
ખ્રિસ્તી ધર્મ દ્વારા સ્વદેશી સંસ્કૃતિનો વિનિયોગ અને પાચન
જેમ જેમ ખ્રિસ્તી ધર્મ જુડિયાના રણમાં તેના મૂળથી યુરોપ અને પછી બાકીના વિશ્વમાં ફેલાયો છે, તેણે સંપૂર્ણ નરસંહાર અથવા ધીમે ધીમે વિનિયોગ અને પાચનની પ્રક્રિયા દ્વારા સ્વદેશી સંસ્કૃતિઓ અને સંસ્કૃતિઓનો સતત નાશ કર્યો. ક્રિસમસ મૂળરૂપે એક મૂર્તિપૂજક તહેવાર હતો જે ધીમે ધીમે નવા ધર્માંતરણ કરનારાઓ પર જીત મેળવવા માટે ધર્મ પરિવર્તન કરનારા ખ્રિસ્તીઓ દ્વારા લેવામાં આવ્યો હતો.
મૂર્તિપૂજક લેટિન શબ્દ પેગનસ પરથી આવ્યો છે, જેનો અર્થ થાય છે “દેશનો રહેવાસી”. જેમ જેમ ખ્રિસ્તી ધર્મ રોમન સામ્રાજ્ય દ્વારા ફેલાયો, તેમ તે ગ્રામ્ય વિસ્તારો કરતાં શહેરોમાં વધુ ઝડપથી ફેલાયો. આમ દેશમાં (ગામોમાં) રહેતા લોકો નવા ધર્મ દ્વારા પહોંચવામાં સૌથી છેલ્લે હતા અને તેથી તેઓ અશ્રદ્ધાળુ હોવાની સંભાવના છે. વિધર્મી, નાસ્તિક અને વિધર્મી ઉપરાંત, મૂર્તિપૂજકનો ઉપયોગ યહુદી ધર્મમાં ઉપયોગમાં લેવાતા વિદેશીઓ અને કાફિર (‘અવિશ્વાસી’) અને મુશ્રિક (‘મૂર્તિપૂજક’) માટે ઇસ્લામમાં ઘણા અપમાનજનક ખ્રિસ્તી સમકક્ષોમાંથી એક તરીકે થતો હતો.
પ્રારંભિક ખ્રિસ્તી ધર્મનો વિકાસ રોમન સામ્રાજ્યમાં થયો હતો, જ્યાં ઘણા ધર્મો પ્રચલિત હતા, જે વધુ સારા શબ્દના અભાવે, મૂર્તિપૂજકતાનું લેબલ લગાવવામાં આવ્યા હતા. જેમ કે આ કટ્ટરવાદી ખ્રિસ્તી ડૉક્ટર લખે છે –
“મૂર્તિપૂજક રજાઓનું ખ્રિસ્તીકરણ એ ચોથી સદી એડી વિશે શરૂ થયું જ્યારે રોમન સમ્રાટ કોન્સ્ટેન્ટાઇન, ખ્રિસ્તી બન્યા (અથવા ઢોંગ) પોતાના શાસનને મજબૂત કરવા માટે, તેણે મૂર્તિપૂજક રજાઓ અને તહેવારોને ચર્ચની ધાર્મિક વિધિમાં સામેલ કર્યા – મૂર્તિપૂજકોને આકર્ષિત કર્યા, પરંતુ તેણે રજાઓ અને તહેવારોને નવા “ખ્રિસ્તી” નામો અને ઓળખ આપી – આ રીતે ખ્રિસ્તીઓને ખુશ કર્યા.”
ઘણા બધા આકર્ષક પુરાવા છે જે દર્શાવે છે કે ઈસુ ખ્રિસ્તનો જન્મ 25 ડિસેમ્બરે થયો ન હતો. હકીકતમાં, ઐતિહાસિક રીતે, તમામ ખ્રિસ્તી ચર્ચોએ ચોથી સદી સુધી 6ઠ્ઠી જાન્યુઆરીએ ખ્રિસ્તના જન્મની ઉજવણી કરી હતી. રોમન કેથોલિક સ્ત્રોતો અનુસાર, 25મી ડિસેમ્બરે ઉજવવામાં આવતા સૂર્યના જન્મ (શિયાળુ અયનકાળ)ને સમર્પિત મૂર્તિપૂજક તહેવારને ઓવરરાઇડ કરવા માટે તારીખ 6ઠ્ઠી જાન્યુઆરીથી 25મી ડિસેમ્બર સુધી બદલવામાં આવી હતી. આર્મેનિયન ખ્રિસ્તીઓએ આજ સુધી 6ઠ્ઠી જાન્યુઆરીએ નાતાલની ઉજવણી કરવાનું ચાલુ રાખ્યું છે.
એક સમય એવો હતો જ્યારે અમેરિકા અને ઈંગ્લેન્ડમાં કટ્ટરવાદી ખ્રિસ્તીઓ દ્વારા નાતાલ પર પ્રતિબંધ મૂકવામાં આવ્યો હતો જેઓ ‘મૂર્તિપૂજક ઉત્સવો’ પર ભ્રમણા કરતા હતા –
“આઘાતજનક લાગે છે કે, અમેરિકા અને ઈંગ્લેન્ડ બંનેમાં ઈસુ ખ્રિસ્તના અનુયાયીઓ ક્રિસમસનું અવલોકન કરવા ગેરકાયદેસર કાયદાઓ પસાર કરવામાં મદદ કરે છે. “શોક્ડ બાય ધ બાઇબલ” (થોમસ નેલ્સન ઇન્ક, 2008) અનુસાર, પ્રાચીન મૂર્તિપૂજકતા સાથે સંકળાયેલા દિવસનું સન્માન કરવું એ ભગવાનનું અપમાન હતું. “મોટા ભાગના અમેરિકનો આજે અજાણ છે કે બોસ્ટનમાં 1659 થી 1681 સુધી ક્રિસમસ પર પ્રતિબંધ મૂકવામાં આવ્યો હતો.”
નૃત્ય, મોસમી નાટકો, રમતો, ગીતો ગાવા, ખુશખુશાલ ઉજવણી અને ખાસ કરીને મદ્યપાન સહિતની તમામ ક્રિસમસ પ્રવૃત્તિઓ પર 1644માં પ્યુરિટન પ્રભુત્વ ધરાવતી ઈંગ્લેન્ડની સંસદ દ્વારા પ્રતિબંધ મૂકવામાં આવ્યો હતો, જેમાં ન્યૂ ઈંગ્લેન્ડના પ્યુરિટન્સ (યુએસએના ઉત્તર પૂર્વ) દ્વારા અનુકરણ કરવામાં આવ્યું હતું. ઇંગ્લેન્ડમાં, રજા પરનો પ્રતિબંધ 1660 માં હટાવવામાં આવ્યો, જ્યારે ચાર્લ્સ II એ સિંહાસન સંભાળ્યું. જોકે, પ્યુરિટનની હાજરી ન્યૂ ઈંગ્લેન્ડમાં રહી અને 1856 સુધી ત્યાં ક્રિસમસ કાનૂની રજા બની ન હતી.
હિંદુ ધર્મની ખ્રિસ્તી સંસ્કૃતિ ખ્રિસ્તી ધર્મના
મૂર્તિપૂજકવાદના સંહારમાં હિંદુઓ માટે મહત્વપૂર્ણ પાઠ છે, કારણ કે કોએનરાડ એલ્સ્ટનો આ લેખ દલીલ કરે છે. ખ્રિસ્તી મિશનરીઓએ તેમની શ્રદ્ધા ફેલાવવા માટે બહુ-આંતરીય વ્યૂહરચના અપનાવી છે, જેમાં બળજબરી (બળ) અને તોડફોડ (અંદરથી ઉથલાવી દેવા)ના તત્વોનો સમાવેશ થાય છે. 2000 વર્ષોમાં ઘૂસણખોરી અને અનેક સ્વદેશી સંસ્કૃતિઓને ખતમ કરવાના ક્રિશ્ચિયન વ્યૂહાત્મક કુશળતાએ તેમને મિશન ટૂલ્સનો અત્યાધુનિક સેટ આપ્યો છે. આવું એક સાધન સંસ્કાર છે.
સંસ્કૃતિ એ બિન-ખ્રિસ્તી સાંસ્કૃતિક પૃષ્ઠભૂમિમાં ખ્રિસ્તી ઉપાસના (જાહેર ધાર્મિક પૂજા)નું અનુકૂલન છે. કેસરી ઝભ્ભો, રુદ્રાક્ષમાલા, જીસસ સહસ્રનામ, જીસસ નામાવલી, જીસસ દેવસ્થાનમ વગેરેનો ઉપયોગ હિન્દુ પ્રથાઓ અને પરંપરાઓના ખ્રિસ્તી સંસ્કારના કેટલાક ઉદાહરણો છે.
સંસ્કૃતિનો પાયો નાખનાર વ્યક્તિ ઇટાલિયન પાદરી રોબર્ટ ડી નોબિલી (1577-1656) હતા. તેમણે સંસ્કૃત અને તમિલ ભાષા શીખ્યા, કેસરી ઝભ્ભો, પવિત્ર દોરો (તેની સાથે જોડાયેલ એક નાનો ક્રોસ!) અને કપાળ પર ચંદનનું નિશાન પહેર્યું અને પોતાને ‘રોમન બ્રાહ્મણ’ તરીકે ઓળખાવ્યો. તેણે મદુરાઈમાં “આશ્રમ” સ્થાપ્યો, તે શાકાહારી બન્યો અને “પથુકા” (લાકડાના ફૂટવેર) પહેર્યો. તેમણે દાવો કર્યો હતો કે બાઇબલ એ “લોસ્ટ વેદ” છે, જે ભગવાન દ્વારા પ્રગટ થયેલ “જેસુઈટ વેદ” છે, અને
આ ઈતિહાસને જોતાં અને ભારતની વિરુદ્ધ મિશનરી આક્રમણમાં વર્તમાન ઉછાળાને જોતાં, તે શક્ય છે કે 100 વર્ષ પછીનાહવે, દિવાળીને ખ્રિસ્તાવલી અથવા થોમસાવલી તરીકે ઉજવવામાં આવી શકે છે – 52 સીઇમાં થોમસ ધર્મપ્રચારકના ભારતમાં ‘આગમન’ની ઉજવણીમાં – એક ખોટી માન્યતા છે જે હજુ પણ ઘણા ભારતીય ખ્રિસ્તીઓ દ્વારા ઐતિહાસિક હકીકત તરીકે ગણવામાં આવે છે. અને જો આવી તોડફોડ ખરેખર થાય તો ફટાકડા ફોડવા માટે સંપૂર્ણ લાઇસન્સ હશે!
નિષ્કર્ષ
હિન્દુઓને તેમના ધર્મ, સંસ્કૃતિ, સભ્યતા અને જીવનશૈલી પર ભાર મૂકવાનો અધિકાર છે. સમયની સાથે આપણી ધાર્મિક અને સામાજિક પ્રથાઓમાં ગમે તેટલી ખરાબીઓ આવી ગઈ હોય, હિન્દુ ધર્મનું મૂળ શુદ્ધ સોનું છે જે સમગ્ર માનવતાને પ્રકાશિત કરે છે અને તેનું જતન કરવું જોઈએ. આપણી પાસે ધર્મોના સ્પર્ધાત્મક બજારમાં આત્મ-પરાજય થવાનું કોઈ કારણ નથી.
ધર્મોએ ખ્રિસ્તીઓ પાસેથી પરસ્પર આદરની માંગ કરવી જોઈએ, માત્ર સહનશીલતા જ નહીં. આપણે એ સમજવું જોઈએ કે આપણે એક શક્તિશાળી અને સુસંસ્કૃત પ્રતિસ્પર્ધી સામે છીએ જે આપણા ઉપર સખત અને નરમ બંને શક્તિની દ્રષ્ટિએ ફાયદો ઉઠાવે છે. આથી આપણે નાતાલની આસપાસના વ્યાપારી પ્રસિદ્ધિ સામે ઝૂકવા અને તેને માત્ર બીજા તહેવાર તરીકે ઉજવવાથી પણ સાવચેત રહેવું જોઈએ. યુવા દિમાગ પરની અસરોનો અંદાજ ઓછો ન હોવો જોઈએ. જ્યારે બાળકો આજકાલ તેમના શિક્ષકો (ઘણી વખત હિંદુ!) દ્વારા હિંદુ તહેવારો (ફટાકડા ફોડશો નહીં, પાણીનો બગાડ કરશો નહીં વગેરે) પર નકારાત્મક સંદેશાઓનો બોમ્બ ધડાકા કરે છે, ત્યારે નાતાલને કેક ખાવા અને ભેટો મેળવવાના આનંદના સમય તરીકે રજૂ કરવામાં આવે છે.
અમને ફક્ત યાદ છે કે કોએનરાડ એલ્સ્ટ જેવા ભૂતપૂર્વ ખ્રિસ્તીઓનું શું કહેવું છે – “.. સત્યના એકમાત્ર માલિક હોવાની માન્યતાને કારણે ખ્રિસ્તી ધર્મની સ્વ-ન્યાયીતા, અને બિન-ખ્રિસ્તીઓ માટે પરિણામે તિરસ્કાર, જે કંઈપણ કરતાં વધુ નકારાત્મક વલણ છે. મૂર્તિપૂજકો ભેગા કરી શકે છે; અથવા બીજા શબ્દોમાં કહીએ તો, નફરતની અજોડ શક્તિ; તેમ જ તેઓ ધાર્મિક ઓળખને જે મહત્વ આપે છે, જેનો અર્થ થાય છે કે મિશ્ર લગ્નમાં રૂપાંતર કરવાનું દબાણ સામાન્ય રીતે મૂર્તિપૂજક જીવનસાથી પર હોય છે..”
નાતાલની ઉજવણી કરવાનો ઇનકાર કરવો અથવા ખ્રિસ્તીઓ પાસેથી પારસ્પરિકતાની માંગણી કરવી એ ધર્માંધ નથી. તે અસહિષ્ણુતા નથી, પરંતુ સ્વ-જાગૃતિ છે. નાતાલની ઘેલછા પર તમારો પ્રતિસાદ નક્કી કરતા પહેલા, તમારા પોતાના ધાર્મિક મૂળ અને રમતના જટિલ મુદ્દાઓથી વાકેફ રહો, ખાસ કરીને બાળકોના સંબંધમાં – તમારા બાળકોને કહેવું સારું છે કે “નાતાલ અમારી પરંપરાનો ભાગ નથી, અને તેથી અમે નથી કરતા. તેની ઉજવણી કરો. પરંતુ ખ્રિસ્તીઓ કરે છે, અને તે એક તહેવાર છે જે પૂર્વ-ખ્રિસ્તી યુરોપિયન ધર્મોમાંથી વિવિધ તત્વો ઉધાર લઈને બનાવવામાં આવ્યો હતો.
તમારા પડોશમાં હિંદુ તહેવારોની ઉલ્લાસ સાથે ઉજવણી કરો – બાળકો માટે તેને આનંદદાયક અને શીખવાનો અનુભવ બનાવો (તહેવાર પાછળની વાર્તાઓ સમજાવો). પર્યાવરણીય અને સલામતીની ચિંતાઓ વાસ્તવિક છે, પરંતુ દુસ્તર નથી. અમારા તહેવારો સામે ગ્રીન બ્રિગેડના પ્રચારમાં પડશો નહીં – જ્યાં સુધી અમારા તહેવારો જીવંત રહેશે ત્યાં સુધી હિન્દુ ધર્મ જીવંત રહેશે.
જો તમે તમારા બાળકની હિંદુ સંચાલિત શાળામાં ઓવર-ધ-ટોપ નાતાલની ઉજવણી વિશે અસ્વસ્થતા અનુભવો છો, તો અન્ય વાલીઓ સાથે વાત કરો અને પછી તમારી ચિંતાઓ સાથે શાળા મેનેજમેન્ટનો સંપર્ક કરો. બોલ. ઘણી હિન્દુ-સંચાલિત શાળાઓ માને છે કે નાતાલની ઉજવણી એ ‘પ્રગતિશીલ, વિશ્વ શાળા’ હોવાની નિશાની છે – અંગ્રેજી બોલતા વિશ્વના તહેવારની ઉજવણીની “સંયોગ દ્વારા યોગ્યતા” પણ એક ભાગ ભજવે છે. તેથી હિંદુ માતા-પિતાએ સ્કૂલ મેનેજમેન્ટના આ દૃષ્ટિકોણનો સામનો કરવાની જરૂર છે – અંગ્રેજી શીખવાનો અર્થ એ નથી કે આપણે વેચાઈ જઈએ અને પશ્ચિમના ક્લોન બની જઈએ.
જો તમારી પાસે તમારા બાળકને ખ્રિસ્તી શાળામાં મોકલવા સિવાય કોઈ વિકલ્પ ન હોય, તો પણ હિંદુ તહેવારો સમાન રીતે ઉજવવામાં આવે અને બદનામ ન થાય તેની ખાતરી કરવા માટે અન્ય હિંદુ માતા-પિતા અને શાળા પ્રબંધન સાથે જોડાઓ. કોન્વેન્ટ શાળાઓમાં મિશનરી એજન્ડાનો કેવી રીતે સામનો કરી શકાય તે અંગે તમે હરિયાણાના જગધરી ખાતેના આ માતાપિતા પાસેથી પ્રેરણા લઈ શકો છો.
ખાતરી કરો કે તમારું બાળક હિંદુ ધર્મ અને અબ્રાહમિક ધર્મો વચ્ચેનો તફાવત ઘરે જ શીખે છે – તે પ્રચાર માટે શ્રેષ્ઠ મારણ છે જે બાળક ઘરની બહાર અનુભવશે.
વર્ષના આ સમયે, તમારા સહકાર્યકરો અને કામ પરના ગ્રાહકો માટે આનંદદાયક ‘હેપ્પી હોલિડેઝ’ શુભેચ્છા એ સંપૂર્ણ સ્વીકાર્ય શુભેચ્છા છે.
તમારા દાદા-દાદીની પેઢી ક્રિસમસને કેવી રીતે જુએ છે તે વિશે વિચારવા માટે 2 મિનિટ ફાળવો. છેલ્લા કેટલાક દાયકાઓમાં બિનસાંપ્રદાયિકતા, આધુનિકતા અને ઉદારવાદના વિકૃત વિચારોએ હિંદુ માનસને શું નુકસાન પહોંચાડ્યું છે તે વિશે તમારે જાણવાની જરૂર છે તે બધું તે તમને જણાવશે.
Download Xmas Not for Hindus – English
Download Xmas Not for Hindus – Gujarati
Download Xmas Not for Hindus – Hindi